επαχλύω

ἐπαχλύω (AM)

1. σκεπάζομαι από αχλύ, σκοτεινιάζω

2. (μτβ.) μαυρίζω, συσκοτίζω («ἐπαχλύεται ο λογισμός ὑπό τινος πάθους», Θεμιστ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + αχλύω «είμαι ή γίνομαι σκοτεινός»].